Napolitaans avondje op de Binnendieze

Door Mark van de Voort

 

O solo mio. Een boottochtje bij volle maan, begeleid door Napolitaanse serenades. En dat in Den Bosch.

De concertserie Muziek op de Binnendieze blijft uitpakken met verrassende programma’s. De coulisse is dan ook onovertroffen, na twaalf seizoenen lang. Een boottochtje langs de mooiste plekjes van de Binnendieze dat wordt afgerond met een kort concert aan een van de steigers. Geen zware kost maat veelal licht klassieke muziek met enkele uitstapjes naar improvisatiemuziek en wereldse klanken. Een exclusief uitje voor zo’n kleine honderd gasten in zes boten. Veel van de concerten zijn ver van te voren uitverkocht, en de rek is er voorlopig nog niet uit.

Zaterdagavond mocht zangeres en aartsperformer Quirine Melissen de culturele Diezevaarders vermaken en ze voelde de sfeer perfect aan. Vocaal is ze geen hoogvlieger maar dat compenseert ze met een natuurlijke charme en een theatrale drive.

Het repertoire is op maat gesneden voor zo’n avondje uit.  Licht verteerbare Italiaanse opera en volksliederen op zakformaat, begeleid door accordeonist Peter van Os en celliste Hanneke Hoogerwerf. Vlotte arrangementen van Nino Rota’s filmsongs, zoals het fraaie “Amarcord”of een gevoelige aria uit  Verdi’s  “Aida”.

Met een verleidelijke Italiaanse dictie bijt Melssen zich vakbekwaam vast in het repertoire.

Het trio laat alle remmen los tijdens een operaparodie à la Hans Liberg. De aria “ Una Voce Poco Fa” uit Rossini’s Barbier van Sevilla wordt flink te kakken gezet. Gekke bekken trekkende musici, alarmbellen op het accordeon en volop citaatjes uit smartlappen. Beetje goedkoop effectbejag maar uiterst sfeerverhogend. Als musici opboksen tegen de vanzelfsprekende schoonheid van een maanverlicht stadsriviertje is ook geen sinecure.

 

 

“The Best of Vesuvio” door Quirine Melssen Trio, Muziek op de Binnendieze, gehoord zaterdag 5 september 2009.

 

 

 

 

 

Sprookjesachtige Diest verwondert Argentijn: “geen Disney, maar écht”

 

Wervelende start van seizoen

Muziek op de Binnendieze,

door Wim Hagemans

13  juni 2009

 

Den Bosch: “Een beetje Efteling-achtig” vond een Utrechtse studente de Binnendieze bij avondlicht. En de Argentijnse bandeonist Victor Villena – hij woont in Parijs – deed de sfeer aan Disneyworld denken. “Terwijl dit écht is. Ongelooflijk, wonderbaarlijk, zoiets heb ik nog nooit gezien!” sprak Villena bij de nazit van het eerste van de zes concerten Muziek op de Binnendieze. Met het hoogstaande concert van tangomuziek en fantastisch mooi weer had Muziek op de Binnendieze een wervelende seizoensstart. Villena speelde samen met het Nederlandse Pavadita Tango String Quartet voor een kleine honderd personen, dicht opeengepakt in zes boten rond het podium in het Voldersgat. Erg bijzonder, vond ook de violiste en muzikaal leider Sophie de Rijk: “Heel intiem, met de mensen zó dichtbij. Je weet niet wat je moet verwachten, maar ze waren zo superstil…!” Dat gold zelfs voor de achttien Utrechtse studentes, allen lid van de vereniging UVSV, die de 21ste verjaardag van de Gestelse Marielle Sondij kwamen vieren. Tussen diner en stappen was het concert een leuke verrassing. En het nachtelijke varen onder de rondvliegende vleermuizen door was erg spannend. Veel van de concertbezoekers komen van buiten Den Bosch. Behalve de UVSV-meisjes waren er ook twee echtparen uit Sneek. “We gaan regelmatig een weekendje op stap. Vorig jaar waren we al hier, maar we konden toen geen kaartjes meer krijgen. Daarom zijn we teruggekomen.” En Joost en Linda Wichers uit Akersloot. “We hadden een weekendtrip naar Den Bosch gewonnen bij de Bingoloterij. We zijn eens gaan kijken wat hier allemaal te doen was, en zo komen we hier. ”Joost vooral voor het water en Linda vooral voor de muziek. Zij vinden het prachtig. Er was slechts één dissonant, en dit had de organisatie in twaalf jaar Binnendiezeconcerten nog nooit meegemaakt: een man was kennelijk vergeten tevoren naar het toilet te gaan, Hij stond halverwege op, maakte, met de rug naar het publiek gekeerd zijn broek los en liet  zichzelf ongegeneerd in de “Diest” leeglopen.

 

 

 

 

 

Zwoele strijkjes op Bossche Binnendieze

door Mark van de Voort


Maandag 20 juni 2005 - Den Bosch - Vanuit de duistere krochten van de stedelijke ondergrondse Styx opstijgen naar verlichte, wereldse kamermuziekklanken. De opzet van de jaarlijkse Muziek op de Binnendieze is meesterlijk. Een vaartocht over de romantische Bossche Binnendieze is al adembenemend, maar als je dat combineert met een klein avondconcert bij de Groote Hekel kun je spreken van een regelrechte voltreffer
.

Tere kamermuziek in de open lucht, het blijft problematisch. Voor deze achtste editie heeft de Stichting Havenconcert zes strijkkwartetconcerten geprogrammeerd. Intiemer en fragieler kan haast niet. De sfeer van de concerten is onovertroffen. De bootjes liggen zij aan zij tegen het krappe muziekpodium. Voorbijrazende auto’s, kwetterende vogels en klotsend water mengen zich met de muziek. Waxinelichtjes staan klaar voor als het donker wordt. Het Nederlandse Jenufa Kwartet verrichtte zaterdag de aftrap. Een goed verteerbaar programma op lunchpauzelengte, met Haydn’s Kaiserkwartet en het zeer verrassende ’Fünf Stücke für Streichquartett’ van de Tsjechische componist Erwin Schulhoff. Aanvankelijk worstelen de vier dames van Jenufa met de buitengewone omstandigheden. De concentratie bij Haydn’s kwartet was niet optimaal. Zeker primarius Naomi Peters klonk onzeker en legde weinig overtuigingskracht in haar spel.

Knalpot

Zo’n concert is ook geen sinecure. Het tweede deel met haar eindeloze variaties op het Duitse volkslied werd voorafgegaan door de knorrende knalpot van een haastige automobilist. En de afsluitende akkoorden werden uitgeluid door dreunende boomboxen. De Jenufa’s zagen de humor er wel van in. Met Schulhoff’s vijfdelige verzameling van dansante strijkminiatuurtjes revancheerden ze zich. Verkwikkende, robuuste walsjes, tango’s en tarantella’s trokken voorbij. Het Jenufa Kwartet voelt zich helemaal thuis in dit vroeg twintigste-eeuwse repertoire. Soms schrijnende, bitse akkoorden, dan weer levenslustig of melancholiek. Perfecte muziek voor een zwoele zomeravond.